BrenDt

Een jaar of 2 geleden las ik een boek, genaamd Eragon. Het boek gaat over een draak, en een jongen, en over hun leven samen verder verloopt. Wat me opviel, aan het lezen van dat boek, is dat ik volledig in het verhaal op kon gaan, en alles kon voorstellen, zoals ik het zelf wil! Alle personages die erin voorkwamen, maakte ik een eigen gezicht voor. De draken kon je helemaal zelf fantaseren, zolang je de "regels van het boek" de beschrijvingen maar volgt.

Wat later, zag ik de verfilming ervan. De gelijknamige film Eragon, zag ik voor het eerst op een avond, samen met mijn broer... Ik was... zwaar teleurgesteld... de personages zoals ik dacht dat ze eruit zagen, waren compleet anders in de film!

Wie zat er fout? ik? de filmmaker? Het mooie aan fantasy is dat iedereen zelf er zijn eigen gedachten in kan zetten, een eigen beeld vormen.. Een film is maar 1 visie, op dat beeld!